Urodziłem się w Krakowie 7 czerwca 1942 roku. Dyplom Wydziału Architektury Krakowskiej uzyskałem w roku 1967, natomiast w 1977r zostałem przyjęty w poczet członków Związku Polskich Artystów Plastyków.

Decyzja o rezygnacji z pracy naukowo – dydaktycznej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej okazała się przełomową dla mojej dalszej działalności zawodowej pomimo, że kontynuowałem zawód nauczyciela akademickiego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, prowadząc wykłady z zakresu historii sztuki. Niestety, przewlekła choroba zmusiła mnie do zawieszenia pracy etatowej. Rozpoczął się nowy etap a jednocześnie czas życiowej próby, jaką były pierwsze kroki w wolnym zawodzie architekta, scenografa i projektanta wyrobów rzemiosła artystycznego.

Chyba szczęśliwy los sprawił, że nie tylko zetknąłem się z najwybitniejszym polskim scenografem operowym Andrzejem Majewskim, ale zawodowe szlify zdobywałem pod jego kierunkiem, pracując w charakterze asystenta przez niespełna 20 lat.

Kolejnymi osobistościami życia teatralnego, którym zawdzięczam najwięcej byli: Kazimierz Dejmek i Wanda Laskowska, którzy po prostu nauczyli mnie teatru w trakcie ścisłej współpracy w latach 1975 – 1995.

Interesującą przygodą artystyczną i zawodową był mój udział w odbudowie kompleksu dworskiego w Tomaszowicach, gdzie w latach 1996-2001 zajmowałem się aranżacją wnętrza dworu i najważniejszymi pomieszczeniami hotelu.

Na kilka lat wróciłem do pracy etatowej w Spółce Wawel – Imos, projektując niektóre wnętrza Hoteli Grand i Piast w Krakowie. Aktualną (od 10 lat) dziedziną mojej działalności jest współpraca z Firmą Aladyn – Wyroby Mosiężne (przedmioty liturgiczne i oświetlenie).

Najbardziej osobistą formą wypowiedzi pozostało dla mnie malarstwo włącznie z rysunkiem, któremu jestem wierny właściwie „od zawsze” w podstawowych tematach czyli pejzażu, martwej naturze oraz portrecie.

Powyższe przykłady mojej aktywności składają się na różnorodność doświadczeń, kontaktów i środowisk z ostatnich kilkudziesięciu lat. Pomimo osiągniętej dojrzałości zawodowej, jestem jeszcze daleki od wszelkich podsumowań.

Otóż – przeżyłem zarówno radosne chwile satysfakcji (zwłaszcza w pracy teatralnej) jak również rozczarowań, towarzyszących niespełnionym realizacjom do których zaliczam tak powszechne odstępstwa od projektu.

Jestem jak twierdzą przyjaciele i koledzy po fachu zbyt skromny w sprawach zawodowych, może dlatego nie miałem poczucia wielkiej misji artystycznej w aurze twórczego patosu.

Po prostu, moją ambicją było uczciwe i najlepsze realizowanie zobowiązań zgodnie z oczekiwaniami i w tej sprawie odczuwam rodzaj pewnego spełnienia.

Marek Tomasik
Kraków, czerwiec 2010r

szkic Zbigniew Maciejewski