Urodził się 30 grudnia 1924 r. w Krakowie, jako syn Bartłomieja – architekta budowniczego i Janiny z domu Daun. W latach 1945–46 studiował w Akademii Handlowej. Od 1947 r. podjął pracę jako kreślarz w biurze projektów, równocześnie studiując na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej (do 1949 r. – na Wydziałach Politechnicznych AGH) , gdzie jednym z przedmiotów pomocniczych była fotografia. Po uzyskaniu dyplomu mgr inż. architekta w 1954 roku, zatrudnił się w Pracowni Konserwacji Zabytków. W 1955 r. Wacław Nowak ukończył amatorski kurs fotografii artystycznej w Polskim Towarzystwie Fotograficznym w Krakowie i następnie zdecydował się na porzucenie uzależnionego zawodu architekta, wykonywanego w biurach projektowych, i postanowił działać w wolnym zawodzie artysty fotografa.

W 1957 został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, założył koleżeńską grupę samopomocy twórczej „Domino” ze Zbigniewem Łagockim i Wojciechem Plewińskim – zwaną później „Grupą Trzech”. Wieloletnią współpracę fotograficzną z teatrami krakowskimi, wydawnictwami i biurami projektów rozpoczął w 1958 r. W latach 1964–70 prowadził – według własnej koncepcji dydaktycznej – wykłady i ćwiczenia z technologii, teorii i historii fotografii na Wydziale Form Przemysłowych ASP w Krakowie. Ta działalność zaowocowała utworzeniem w 1971 r. Międzywydziałowego Zakładu Fotografii, przekształconego w 1982 r. w pierwszą w Polsce Katedrę Fotografii na uczelni plastycznej.

W 1966 r. W. Nowak skonstruował, według własnego pomysłu, urządzenie quasistroboscopowe do fotografowania w ruchu. Realizował serie eksperymentalnych fotografii aktu kobiecego. W 1967 r. nabył w Hamburgu super-szerokokątny obiektyw Fish-eye converter i wykonał nim, jako pierwszy w Polsce, serie zdjęć architektury oraz cykl aktów.

W 1968 r. otrzymał natomiast tytuł honorowy Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej „Artiste FIAP”. W latach 1969–70 poszukuje nowych środków wyrazu artystycznego, wprowadzając wykonane zdjęcie w nowy kadr fotograficzny tworząc tzw. „zdjęcia w zdjęciach” oraz składanie dwu negatywów specjalnie w tym celu wykonanych, nazwanych „sandwich”.

O sobie i o swojej pracy dla Galerii „Profil” w Bratysławie w 1970 napisał m.in.:
„...Właściwie jestem poetą i to romantycznym, pozostającym pod wpływem natury, z którą podpisałem pakt przyjaźni, rzuciwszy myślistwo. W sprawach fotografii prowadzę jakby kurs samokształceniowy ze samym sobą, sam wyznaczam sobie zadania. Ten proces samokształcenia jest częścią większego programu nie tylko na polu fotografii, i życzyłbym sobie, aby nigdy się nie zakończył...”

W 1974 r. artysta wykonał serię 70 zdjęć dla Galerii Muzeum Firmy Polaroid-Land.

Ograniczony chorobą, podjął kameralny klasyczny temat „martwej natury”, zrealizowany w domu najprostszymi środkami. W 1976 r. otrzymał tytuł honorowy Międzynarodowej Federacji Sztuki Poligraficznej „Excellence FIAP”.

10 sierpnia 1976 r. Wacław Nowak umarł w Krakowie w wieku zaledwie 51 lat.

Był krakowianinem nie tylko dlatego, że urodził się i mieszkał w Krakowie , ale także z powodu rodzinnych związków z tym miastem. Jako wnuk Alfreda Dauna, rzeźbiarza i profesora ASP, odziedziczył humanistyczną postawę wobec rzeczywistości, posiadał szacunek dla sztuki i natury, świadomość potrzeby samokształcenia i pogłębiania nie tylko praktyki, ale teorii artystycznej.

Bogata działalność artystyczna Wacława Nowaka zawarła się zaledwie w dwudziestu latach. W tym okresie uczestniczył w 80-ciu wystawach zbiorowych ( 28 krajowych, 52 zagranicznych) miał 5 wystaw autorskich w grupie twórczej, 4 wystawy indywidualne. Drukowano dziesiątki jego zdjęć, w przeważającej ilości za granicą, w prasie oraz wydawnictwach albumowych i książkowych poświęconych fotografii artystycznej. W międzynarodowych kręgach zajmujących się profesjonalnie fotografią nazwisko Wacława Nowaka znane jest i cenione do dziś. Wiedzą o tym ci polscy krytycy fotografii, którzy badają recepcję polskiej fotografii za granicą.

Więcej na www.mhf.krakow.pl/wystawy/nowak/index.htm

Materiały uzyskano dzięki uprzejmości pani Szaroty Nowak,
żony, muzy i modelki Wacława Nowaka

fot. Konrad Pollesch