polski      /     english

 

 

 

 

wprowadzenie                     osoby                     podziękowania



(1927-2009)

Urodzony w 1927 r. we Lwowie, w 1945 r. przyjechał do Krakowa, gdzie w 1947 rozpoczął studia na Wydziale Architektury, a w 1952 uzyskał dyplom mgr inż. architekta na Politechnice Krakowskiej. Dostał się do Związku Polskich Artystów Fotografików w 1957 r., będąc do końca życia jego aktywnym działaczem. W tym czasie wraz z Wacławem Nowakiem i Wojciechem Plewińskim został współ - założycielem słynnej Grupy Domino zwanej również „Grupą Trzech”.

W latach 1959 – 1963 przebywał w Szwajcarii, pracując jako architekt w biurze „Hofer i Stryjeński” w Genewie.

Cały czas fotografował, organizował wystawy indywidualne oraz brał udział w wystawach zbiorowych i konkursach fotograficznych. Na Międzynarodowym Biennale Sztuki w San Paulo w Brazylii (1967) Z. Łagocki otrzymał złoty medal za cykl fotograficzny Aerotica. W 1968 r. zorganizował słynną później wystawę Polskiej Fotografii Subiektywnej, zapraszając do współpracy Zbigniewa Dłubaka, w tym roku wydał też album autorski Piwnica (PWM). Został członkiem Photographic Society of America oraz EUROPHOT Szwajcaria. W 1971 r. organizował wystawy Polskiej Fotografii Współczesnej, między innymi w Szwajcarii i Meksyku oraz – wraz ze Zbigniewem Dłubniakiem – wystawę Fotografowie Poszukujący.

W kolejnych latach, Zbigniew Łagocki otrzymał najwyższy tytuł Honoraire Excellence FIAP przyznany przez tę międzynarodową organizację, godność Członka Honorowego ZPAF oraz Złoty Krzyż Zasługi za popularyzację sztuki polskiej za granicą. Został członkiem jury międzynarodowych konkursów fotograficznych, między innymi: Międzynarodowej Wystawy FOTOFORUM – Słowacja (od 1974 r. udział coroczny), STROM (Słowacja), Złocisty Jantar w Gdańsku, Międzynarodowej Wystawy Trofeo Toro w Turynie (Włochy), Virton – Belgia w Monako. Był przewodniczącym Komisji Artystycznej FIAP oraz delegatem Polski na Międzynarodowe Kongresy FIAP, między innymi w Padwie (Włochy), Warnie (Bułgaria), Barcelonie (Hiszpania), Eindhoven (Holandia), Heidenheim (Niemcy), Wiedniu (Austria). W 1975 r. otrzymał medal Niepce’a (Francja) za zasługi dla rozwoju fotografii.

Od 1977 r. Zbigniew Łagocki wykładał fotografię na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Architektury Wnętrz, a później na Wydziale Grafiki, gdzie stworzył pierwszą w Polsce Katedrę Fotografii. Za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie fotografii otrzymał medal im. Bułhaka (1987). Na Akademii Sztuk Pięknych w 1988 r. zrobił przewód kwalifikacyjny II stopnia, a w 1990 i 1993 r. otrzymał godność prorektora (sprawował ją przez dwie kadencje), w 1994 r. otrzymał tytuł Profesora Sztuk Plastycznych. Z kolei, Nagrodę Miasta Krakowa otrzymał w 1990 r., Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1993 r., a w 1996 – nagrodę Rektora Akademii Sztuk Pięknych I stopnia. W 2003 r. artysta wydał album Dom na Groblach wraz z Leszkiem Wójtowiczem i Marią Pyrlik (WAiF). W tym roku rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Sztuk Wizualnych i Nowych Mediów w Warszawie, w której następnie – w 2004 r. – został rektorem.

Zbigniew Łagocki uczestniczył w wielu konkursach fotograficznych, w Polsce i na świecie, zdobywając ponad 20 medali. Miał ponad dwadzieścia wystaw indywidualnych; brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. Był niezwykle cenionym artystą, animatorem sztuki i dydaktykiem, jedną z najwybitniejszych postaci polskiej fotografii.

Przytoczmy kilka słów komentarza Zbigniewa Łagockiego o akcie: „Akt to niewątpliwie najbardziej pojemny i nośny znak w sztuce obrazu. Wyrażano nim wszelkie treści i był symbolem wszelkich, nawet przeciwstawnych pojęć. Funkcjonuje również jako forma i w tym obszarze również wydaje się być niewyczerpany. Pozorna łatwość posługiwania się aktem jest jednak złudna, szczególnie w fotografii. Fotografowanie aktu wymaga dyscypliny i to zarówno w jego treściach symbolicznych jak i budowie formalnej. Nie bez znaczenia jest tu aspekt erotyczny aktu, nad którym musimy szczególnie panować, nie ulegając złudzeniom, że automatycznie stworzy on nam wartość fotografii...”

Co ciekawe, Zbigniew Łagocki wspominał z sentymentem swą edukację architektoniczną. W wywiadzie dla „Fototapety” – w rozmowie z Markiem Grygielem w 2001 r. - mówił:

„Proszę pamiętać, że architektura, przynajmniej takie jest moje zdanie, to studia dla ludzi, którzy nie bardzo wiedzą, co by chcieli robić. Objaśnię to na moim przykładzie. Zawsze mi wszystkie ciocie mówiły, że ładnie rysuję, że jestem utalentowany i tak dalej, ale wiedziałem, że mam za mało talentu, żeby iść na Akademię Sztuk Pięknych, natomiast zupełnie nie interesowała mnie jakaś Akademia Górnicza, jakieś humanistyczne czy ekonomiczne kierunki. Chciałem robić coś innego, i architektura była takim miejscem dla ludzi, którzy mieli trochę techniczne ciągoty, ale nie za bardzo, bo wiadomo, że mostu to my nie zbudujemy, możemy go co najwyżej narysować, a trochę tego za mało żeby iść na Akademię, bo tej sztuki w nas jest też trochę mało, ale jednocześnie są te ciągoty do działań plastycznych. [...] Myśmy studiowali architekturę z wielką ochotą i pasją...”

Materiały uzyskano dzięki uprzejmości pani Marii Pyrlik,
właścicielki spuścizny artystycznej Zbigniewa Łagockiego.

fot. Ewa Rubinstein


 
Copyright by Konrad Glos, Rafal Zub 2010